Vorige week schreef ik aan mijn nieuwe homepage. In de ochtend was ik euforisch, omdat ik zeker wist dat ik nog vóór de lunch een geweldige tekst zou uitpoepen. Na de lunch werkte ik dus verder. ; ) Tegen de tijd dat ik mijn zoontje moest ophalen, zat ik met pijn in mijn rug chagrijnig achter de computer. Mag jij raden wat de opbrengst was die dag. Eén zin: Ik wil je inspireren om te luisteren naar jezelf.   Jep… Ik had graag willen kunnen schrijven dat er een gulle lach opborrelde toen Johan mij de spiegel voorhield. : / Toen bemoeide mijn lijf zich ermee De volgende dag was ik…

Start jij je dag met iets waar je blij van wordt? Ben jij de allereerste die aandacht krijgt van jezelf? Of valt die eer toe aan je telefoon / laptop / koffiezetapparaat?  Ik sloeg mezelf meestal over. Tot ik tegen mijn zin in iets leerde… Kleuterschool, oktober 2021 We mochten weer mee naar binnen. De school in. Na maanden buiten afscheid nemen. Jas uit, tas leegmaken: lunchdoos op de trolley, fruitbakje ernaast. Schoenen uit en dan een dikke kus.  De schoolleiding bracht het heuglijke nieuws via de mail. Papa’s en mama’s mogen weer mee. Maar jullie moeten op tijd weg zijn. Om ons een signaal te geven, zouden ze om…

Een heel korte vandaag.   Droom Een klaslokaal in de late herfst. De lichten zijn aan. Buiten schemert het. De kinderen zitten aan hun houten tafeltjes.   Een meisje vertelt dat ze steeds zo’n spanning voelt in haar onderarmen en handen. Hoezeer ze ook probeert om inspanning af te wisselen met ontspanning. De juf luistert aandachtig. Dan vraagt ze: wat als je ontspanning nou eens afwisselt met inspanning?  Liefs, Jo-Anne

Vandaag móest ik naar buiten. De blote hemel boven mijn hoofd voelen. Er loopt een klein paadje langs de Vecht. Landelijk, alsof je zomaar ineens de stad uit bent. Zand, water, wilgen en gras. Het paadje was modderig vandaag. Lastig om op te lopen. Toch ploegde ik me glibberend een weg. Hetzelfde straffe tempo als altijd, alleen dan verkrampt. En ineens daagde het me…   Voeten als leraar Ik ga te snel. Mijn voeten weten het tempo, niet ‘ik’. Toen ik dat in de gaten kreeg gingen mijn voeten ineens áán. Ze kennen de grond als geen ander. Dus daar liep ik. Luisterend met mijn voeten. Modder… vertragen. Zand… stevigheid,…