Alleen maar ketchup is niet genoeg
We zitten aan tafel. Gebakken aardappeltjes, sla en een burgertje. De mayo en de ketchup staan er ook.
Aron heeft wat aardappeltjes op zijn bord. De burger is al afgekeurd. Die is vies. “Mag ik de ketchup even,” vraagt hij. Ja hoor. Een flinke kneep in de fles. Flats! Een plens ketchup belandt op zijn bord.
Johan en ik zitten heerlijk met onze neus in de aardappels. Mmm! Daarom hebben we pas na een poos door dat er iets niet klopt. Aron heeft steeds minder ketchup op zijn bord, terwijl de hoeveelheid aardappels gelijk blijft. Hmmm…
“Aron, eet eens wat aardappels.”
“Die lust ik niet!”
“Ja, maar je kunt niet alleen ketchup eten.”
Hij wel.
Alleen het sausje eten
En jij? Eet jij wel eens alleen ketchup? Ik denk van wel. Luister maar…
Een neiging die ik veel zie – zeker bij beginnende zangers – is om uitsluitend te letten op de toplaag in de muziek. Je hoort de zang, herkent de solo van de saxofoon en weet welke tonen de strijkers laten horen aan het eind van een muzikaal intermezzo.
Maar lieve mensen, dat is alleen het sausje! Waar zijn de aardappels?!
Dit zijn de aardappels in de muziek
Wat zijn nou de aardappels in de muziek? Juist! De ritmesectie. Drums, basgitaar, piano en gitaar. Deze instrumenten leggen de basis waarop de rest kan leunen. Zij geven het tempo en de maat aan. Zo raakt niemand de weg kwijt.
Als je leert zingen moet je dieper de muziek in duiken. Niet alleen de toplaag horen, maar ook wat daaronder gebeurt. Dáár vind je je stevigheid. Voortaan weet je waar je bent. Daar heb je niet langer een saxofoon of viool voor nodig.
Maar Jo-Anne, als ik de ketchup nou heel mooi uit de fles knijp, dan valt die toch vanzelf op de aardappels? Nope! Om twee redenen:
- Je hóórt het als je alleen vertrouwd bent met je eigen partij. Je maakt geen verbinding. Je zweeft. Tegelijk muziek maken is niet hetzelfde als samen muziek maken. Die stap is subtiel, maar heeft een GROOT effect.
- Als jij zingt, krijg je niet automatisch het hele arrangement erbij. Je kunt niet langer leunen op die saxofoon-solo of dat ene lijntje van de viool. Die ontbreken. Waar leun je dan wel op? Juist! Op de aardappels.
Ik ben de aardappels, jij de ketchup
In de zangles ben ik de aardappels. En jij de ketchup. Want ik speel piano en jij zingt. Weet je waar ik heel goed in ben geworden? De aardappels precies daar leggen waar de ketchup valt.
Soms doe ik dat niet. En dan valt de ketchup ineens naast de aardappels. Of helemaal naast het bord. Dat is schrikken. Maar het geeft niks, we zijn niet in een restaurant. We zijn in de keuken. Je leert.
Kom lekker kliederen deze herfst! De aardappels hebben er zin in.
Liefs,
Jo-Anne
ps Meer over maat en ritme? Hier lees je hoe je er zelf mee aan de slag kan!