Spiegeltje, spiegeltje

Vorige week schreef ik aan mijn nieuwe homepage. In de ochtend was ik euforisch, omdat ik zeker wist dat ik nog vóór de lunch een geweldige tekst zou uitpoepen. Na de lunch werkte ik dus verder. ; )

Tegen de tijd dat ik mijn zoontje moest ophalen, zat ik met pijn in mijn rug chagrijnig achter de computer.

Mag jij raden wat de opbrengst was die dag. Eén zin:

Ik wil je inspireren om te luisteren naar jezelf.

Jep…

Ik had graag willen kunnen schrijven dat er een gulle lach opborrelde toen Johan mij de spiegel voorhield. : /

Toen bemoeide mijn lijf zich ermee

De volgende dag was ik ziek. “Als jij niet luistert, dan roep ik wel een beetje harder,” zei mijn lijf. Dapper bood ik nog een poosje weerstand: op de bank achterstallige WhatsApp berichtjes bijwerken. Toen kon ik er niet meer onderuit: ik moet liggen.

Gewoon liggen. Geen Netflix, geen boek. Alleen ik met mij. Hemels.

Niet-doen brengt je verder!

Zo leverde dag 2 mij m’n tweede zin op:

Ik wil je inspireren om te luisteren naar jezelf. 

En… om dan JA te zeggen.

Salut!

Jo-Anne