Hard wegrennen als je zulke kille taal hoort

Sinds een paar weken hebben we een weekendkrant. Geen scherm, maar lekker ouderwets ritselen.

Onlangs las ik een artikel over een grote dronebeurs. Er kwam een directeur van een Nederlands bedrijf aan het woord, die het belang ziet van drones die ‘battle-proven’ zijn. “Wil je meedoen,” zei hij, “dan moet de effectiviteit van je product bewezen zijn op het slagveld. Daarom zijn wij sterk voor samenwerking met Oekraïense bedrijven die makkelijk toegang hebben tot de strijdkrachten aan het front.”

Effectiviteit, toegang tot de strijdkrachten aan het front. Ik krijg hier een wee gevoel van. Met hun vege lijf aan het front mogen de ‘strijdkrachten’ bewijzen dat het product van deze Nederlander effectief is, zodat hij kan ‘meedoen’.

Johan hoort me mopperen en zegt: “die kille taal, daar zit geen gevoel in.” Hij citeert:

Het klinkt prachtig, maar… wat bedoelt hij?

“Yes! Dat is het precies!” roept mijn hart. Er ontstaat meteen een wild plan om die tekst op de muur in onze gang te schilderen. Aron staat al klaar met de kwasten.

“Ho! Wacht,” roept mijn hoofd. “Wat is die ‘disobedience’ waar Buhner over spreekt? Dat wil ik éérst weten.”

Goed punt. Een korte zoektocht levert het volgende op:

De ‘disobedience’ waar Buhner over spreekt is de weigering om je gevoelens af te stompen en jezelf te reduceren tot een rationele machine in dienst van een systeem dat het leven degradeert.

Zingen is mijn weigering

Als je zakendoet in de defensie-industrie, dan past volgens mij grote terughoudendheid – ook in taal. Weinig woorden, goed gewogen.

Vanuit het lijf bekeken: zorg dat je hoofd op je romp blijft. Ratio alleen is niet voldoende. Je denken moet aangesloten zijn op je gevoel. Dan verdwijnt slimheid, en ontstaat helderheid. Dat is volwassen zijn. En volwassenen, die hebben we nodig. Hard.

Terug naar Buhner’s disobedience. Door te zingen leer ik voelen wat eerder niet gevoeld werd. Zingen is mijn weigering.

Dankzij muziek voel ik diep en wijd – over grenzen van ruimte en tijd. Het hart is open. Het hoofd, aangesloten, komt tot rust.

Ik wens je diep voelen & helder denken,
Jo-Anne